Ήθελα να το δω, χρόνια. Προ εικοσαετίας, νομίζω, είχε ανεβεί στο θέατρο, με την Παναγιωτοπούλου, , Βαλαβανίδη, Μεντή, Χαλικά, Γερασιμίδου, Νινιό και πολλούς άλλους. Δεν τα είχα καταφέρει τότε, οπότε, τώρα που ξανανέβηκε, το είδα.Σε διασκευή, της Άννας Παναγιωτοπούλου, με τη γνωστή εκείνη μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη και τους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου.
Περάσαμε πολύ καλά, γελάσαμε και προσωπικά, το ταίριαξα πολύ μέσα στο μυαλό μου, με την κατάσταση που βιώνουμε στην Ελλάδα, σήμερα...
Highlights :
O τύπος με τη μπλούζα "heavy metal" και τη βερμούδα, με το βαριεστημένο ύφος, που ξεσαλώνει στο τέλος, με την ηλεκτρική κιθάρα. (Στέλιος Δημόπουλος)
Η κολοτούμπα της "Γκρίζας Κυρίας" Τζίνας Αλιμόνου. Καμία σχέση με την πολιτική σκηνή!
Τα ηχητικά εφέ. Δια στόματος Άρι Γεροντάκη.
5 σχόλια:
Είχα την χαρά να δω την πρώτη παράσταση, αυτή πριν 20 χρόνια. Μια από τις πιο αγαπημένες μου παραστάσεις.
Δεν ξέρω αν θέλω να την δω ξανά, αν και κάτι μου λέει πως έχουν κάνει καλή δουλειά!
Δεν τόχω δει και τον τελευταίο καιρό μ'αυτά και μ'αυτά...έχω παραμελήσει τα θεάματα!
Νάσαι καλά που μας προτείνεις αξιόλογες παραστάσεις...
Τελικά ποιος πήγε κι άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα;
@ Παύλο : Είσαι τυχερός! Πολύ θα ήθελα να έχω δει και την πρώτη παράσταση. Αποζημιώθηκα, πάντως.
@ Karyatida62 : Να πας! Θα περάσεις ευχάριστα.
@Koueen : Αυτό είναι ένα ερώτημα, το οποίο θα παραμείνει αναπάντητο, ανά τους αιώνες...
τίποτε σαν το θέατρο, τίποτε...
πολύ μου αρέσουν οι θεατρόφιλοι, και ακόμη περισσότερο αυτοί που αφιερώνουν χρόνο να γράψουν για το θέατρο...
ευχαριστούμε!
θα την δω οπωσδήποτε, ευχαριστώ για την υπενθύμηση!!!
Δημοσίευση σχολίου