Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Another Point of "Υou". Καλά της Έκανε. Ν’ Αγιάσει το Xέρι του.


Μια βραδιά, προ πολλών ετών, θα ήμουν δε θα ήμουν 18, παρασυρμένος από τα ξέφρενα νιάτα μου και την ακατάλληλη παρέα μου, κατέληξα σ’ ένα σκυλάδικο. Ένα από εκείνα τα χαμένα, σε κάποιο χιλιόμετρο της Εθνικής Οδού.
Στο σκυλάδικο εκείνο τραγουδούσαν θυμάμαι, πρωτοκλασάτα ονόματα της (βαθιάς και αξημέρωτης) νύχτας. Μπούμπα Λούμπα, Τούλα Σπάτουλα, Νάσος Καπάτσος και ο παρηκμασμένος Γιάννης Φλερύ, με δωδεκαμελές, φλογοβόλο μπαλέτο….
Μπαίνοντας μέσα στο μαγαζζζέ, παρατήρησα πως «κάτι» δεν πήγαινε καλά : Τίποτα. Τίποτα δεν πήγαινε καλά, κατά τα δικά μου μέτρα.
Οι φάτσες ήταν φρικτές!  Ο καλύτερος πελάτης είχε σκοτώσει προσφάτως τη μάνα του και τον πατέρα του (ενδεχομένως και των υπολοίπων πελατών). Οι υπόλοιποι πελάτες είχαν σίγουρα σκοτώσει μακρινότερους συγγενείς… και μη συγγενείς, φυσικά.
Αφού κάτσαμε, είδα να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μου, το πιο σουρεάλ θέαμα. Οι τραγουδιάρες έλεγαν, σχεδόν απαγγέλλοντας, διάφορα, άγνωστά μου τραγούδια, σε μια άγνωστη σε εμένα γλώσσα, αποτελούμενη από αμέτρητα –σου, -σου,-σου έντονα προφερμένα, γαρύφαλλα και πιάτα (πλήρη περιεχομένου)  εκσφενδονίζονταν, η ορχήστρα προσποιούνταν πως ακολουθούσε ένα κάποιο ρυθμό και τα ακόρντα βαρούσαν στο γάμο του Καραγκιόζη. Τα μπαλέτα στραβοπατούσαν πάνω στα γαρύφαλλα, αλλά και τα γαρύφαλλα να μην υπήρχαν, δεν θα άλλαζε και πολύ το θέαμα, ο υπερήλιξ Φλερύ, έχανε εναλλάξ το βήμα, τα λόγια και το περουκίνι του και ένας τραγουδιστής που ακολούθησε μετά το πέρας του μπαλέτου, δεν έσωσε καθόλου την ήδη βεβαρυμμένη κατάσταση.
Μετά ήρθε η ώρα του τσαμπουκά. Κάτι έγινε, δεν θυμάμαι ή δεν θέλω να θυμάμαι και πλακωθήκαμε όλοι με όλους. Η κατάσταση θύμιζε ελληνική ταινία, εάν την έβλεπες απ’ έξω, αλλά εγώ δεν την έβλεπα απ’ έξω. Βγήκανε κάτι μαχαίρια, σπάσανε κάτι μπουκάλια κι εγώ άρχισα τη σιωπηλή επικοινωνία με τον Πλάστη μου, ανασύροντας όλες τις προσευχές που θυμόμουν από παιδί. Ακόμα και αυτό το «Επρόβαλε η αυγούλα κι όλο χαρά ξυπνώ» είπα .
Ευτυχώς, οι ικεσίες μου φάνηκαν να ικανοποιούν τον Πλάστη, ο οποίος με άφησε να ζήσω και μάλιστα χωρίς ούτε μια μαχαιριά, γιατί ένα μαυρισμένο μάτι, τα τσίμπησα…
Βγήκαμε τρέχοντας από το μαγαζζζέ, πριν πλακώσουν τα εκατά κι έχοντας αφήσει πουρμπουάρ όλα μας τα χρήματα!
Από τότε, σκέφτομαι συχνά : «Τι δουλειά είχα εγώ σε εκείνο το μέρος;» Ήταν βέβαια μια μοναδική εμπειρία, την οποία δε θα ξαναέχω στη ζωή μου, είναι σχεδόν βέβαιο. Τι όμως με έκανε να πάω; Ήθελα να κάνω τον έξυπνο στους υπόλοιπους φίλους μου; Είπα, πως δεν θα συμβεί τίποτε σε ‘μένα; Ή μήπως βαθιά μέσα μου είμαι ένας σκυλάς, ο οποίος γουστάρει τη φάση;
Όλα αυτά μου ήρθαν στο μυαλό, βλέποντας το γνωστό σε όλους μας βίντεο, όπου κάποιος δήθεν πολιτικός, ρίχνει αντικείμενα και ξύλο σε άλλες πολιτικούς, ενώ ο διοργανωτής του πάρτι μένει ουσιαστικά άπραγος και άλλος καλεσμένος μένει ακίνητος! Αναρωτήθηκα λοιπόν:
Ποιος μοίρασε τις προσκλήσεις;
Οι προσκεκλημένοι δεν ήξεραν με ποιον θα ήταν παρεούλα;
Το πάνελ περιγράφει πράγματι τη σημερινή Ελλάδα ή μου φαίνεται ;
Κάποιοι μας κάλεσαν σε ένα πάρτι που δεν ήμασταν σίγουροι πως έπρεπε να πάμε. Κάποιοι καλεσμένοι τραμπούκοι μας δέρνουν. Εμείς φωνάζουμε «όχι, όχι», άλλοι μένουμε στον καναπέ, ακίνητοι κι άλλοι πάμε με χαρτάκια, να δείρουμε το θηρίο…
Όταν εμπλέκουμε με τέτοιου είδους ανθρώπους, έχουμε μεγάλο μέρος της ευθύνης, για ό,τι πρόκειται να μας συμβεί.
Έτσι, σε περίπτωση «τσαμπουκά» χάνουμε το δίκιο μας, γινόμαστε αντιπαθητικοί, μέχρι και σε ανθρώπους οι οποίοι μας συμπαθούσαν και δίνουμε την ευκαιρία στον οποιονδήποτε, να πει: «Καλά να πάθει». Εναδυοτρία χαστούκια δε, που μπορεί να μας ρίξουν είναι αναμενόμενα. Και είναι μόνο η αρχή.
Το τι μας σπρώχνει να δεχόμαστε μια πρόσκληση σε ένα τέτοιο πάρτι, αυτό είναι πάλι ένα μυστήριο. Ίσως η σκοτεινή πλευρά μας, η οποία γουστάρει τα σκυλάδικα…


13 σχόλια:

Unknown είπε...

Τελικά τι έγινε και πλακωθήκατε;

(Η περίεργη...)

dimiscon είπε...

Η Μάρση, από την παρέα μου, που τα είχε με το Γιάννη, κάρφωνε στο διπλανό τραπέζι έναν τύπο, που δε μου το βγάζεις από το μυαλό, ήταν ο Πάμπλο Εσκομπάρ, ή ο δίδυμος αδερφός του... Δεν ήθελε και πολύ, για να σφαχτούν παλικάρια, στην ποδιά της Μάρσης!

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...

Αυτά τα μπουζούκια.... ακόμα υπάρχουν...... Έμαθα ότι κάπου εδώ στη Δράμα έχει ένα τέτοιο μαγαζί που ακόμα σπάνε πιάτα..... χαχαχαχα.....
Ούτε απ΄έξω δεν περνάς..... αλλά λέμε τώρα.....
Τι να πω για το συμβάν;;;; Είναι όλοι..... όλοι τους όμως.....
Την καλησπέρα μου!!!!!

Unknown είπε...

Mάρσυ - Θεά - Κάνε τσαμπουκά!

Riccie Finestra είπε...

χαχαχαχαααχαααα τρο-με-ρό ποστ, τρομερό!!!!
εντάξει, η περιγραφή σου θεϊκή αχαχαχα...
σου λέω μου θύμησες το Βιετνάμ από το Όλα είναι Δρόμος, δεν ξέρω αν το έχεις δει, αν δεν το έχεις δει είναι must πραγματικά, είναι αυτό που περιγράφεις...
ένα έχω να πω: ΑΥΤΑ τα σκυλάδικα έπρεπε να είναι έκθεμα στο 80΄ς culture museum...

Riccie Finestra είπε...

το λινκ ξέχασα:
http://www.youtube.com/watch?v=ZqasButgGbc&feature=related
δες το και πες μου

Μαίρη (Ginger) είπε...

Εγώ γιατί δεν έπεσα ποτέ σε τέτοια φάση? Και σε σκυλάδικο στην Εθνική πήγα (μιά και δεν θυμάμαι κάν τι έγινε) και σε σκυλάδικο στην Καστοριά πήγα (ήταν όμως πολύ κυριλέ γιά να είναι σκυλάδικο)
Και κινδυνεύω σοβαρά να τελειώσω τη ζωή μου χωρίς να έχω ζήσει τέτοια φάση. Τουλάχιστον την ψιλοέζησα μέσα απ'την περιγραφή σου αν και άλλο να το ζεις κι άλλο......

Καλημέρα dimi

Nasia είπε...

μυστηριο δεν υπάρχει...τρέφονται όλοι με αυτά!!!!!!

Tremens είπε...

Αχ τι μου θύμισες, την έξοδό μου προ 12ετίας στο club Κολώνες (πρώην Samantha's) στο Κιάτο με την Κατερίνα το σκυλί να μωλωπίζει βάναυσα μανταμίτσα που γιόρταζε την επέτειο των γάμων της, με μια χεριά γαρύφαλλα! Η μανταμίτσα απ την τρομάρα έχυσε όλον τον καμπανίτη πάνω της την ώρα που η Κατερίνα το σκυλί ευχόταν από το μικρόφωνο

Χρόνια σαςςςςς πολλάααα λα λα λα (είχε και έκο το σύστημα).

και ναι όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι η Ελλάδα του σήμερα, του άυριο και του χτες...

ZouZouna είπε...

Χα χα χα !!! (καλά, ενα γελάκι έριξα...) ήταν η "μέθη" των 18, να τα ζήσει....

αει να σε δω τώρα, να τρέμεις, μην τα ζήσει το βλαστάρι... αει!!!

για τα λοιπά... ουφ ζεστάθηκα !!!

Ανώνυμος είπε...

Εγώ αναρωτιέμαι....υπάρχουν τα σκυλάδικα...άρα κάποιος θα πάει και σε αυτά....

Αν δεν υπήρχαν θα υπήρχε κάτι άλλο, εξίσου "κακό".

Μια κοινωνία δέχεται το "σκυλάδικο" ακομη και μέσα από την περιθωριοποίηση του.

ΥΓ Η περιγραφή σου υπέροχη.

dimiscon είπε...

Αγαπητοί μου αναγνώστες. Μετά από πολύ καιρό έρχομαι να απαντήσω στα σχόλιά σας. Δυστυχώς λόγω σοβαρού προβλήματος βαρεμάρας, δεν είχα ανοίξει το pc μου για πολλές μέρες! Συγχωρήστε με!

JonyG Απίστευτο δεν το είχα δει!thanx.
Ginger: Εσύ είσαι καλό κορίτσι, τι δουλειά έχεις σε τέτοια μέρη;
Nasia : Πολύ ακριβές αυτό που είπες...
Tremens : Τέλειοςςςς Δώσε λίγο έκο έκο έκο...
Sweet cherry - Zouzouna : Γέλα γέλα, εμένα κινδύνεψε η ζωή μου! Χαχαχα. Το παιδί μου δεν πρόκειται ποτέ να κάνει κάτι τέτοιο, Θα του κόψω τα πόδια. Με αγάπη, ο καλός πατέρας...
Coula : Όλα κάποιο σκοπό εξυπηρετούν. Ευχαριστώ, κάτι ξέρεις κι εσύ από περιγραφές ;)

Ανώνυμος είπε...

www.facebook.com/pages/ΠΙΑΤΑ-ΓΙΑ-ΣΠΑΣΙΜΟ/277060918307