Τραγούδια που επιμένουν, μας είπαν το Σάββατο, ο Μανώλης
Μητσιάς, η Αφροδίτη Μάνου και ο Γιάννης Μηλιώκας.
Τραγούδια που είχαμε μέσα στο μυαλό μας και είχαν χρόνια να
ξεμυτίσουν από μέσα. Τραγούδια που είχαμε ξεχάσει και τα ξαναθυμηθήκαμε με
συγκίνηση. Γεμάτα με εφηβικά και ίσως και παιδικά συναισθήματα. Σίγουρα με
πολλή αθωότητα, πάντως.
Διασκεδάσαμε, τραγουδήσαμε μαζί τους και φύγαμε γεμάτοι με
αυτή την αίσθηση πως κάποια πράγματα δεν χάνονται, όσο κι αν ξεχνιούνται με τα
χρόνια.
Αυτό εξάλλου πήγα και σφύριξα στο αυτί του Μανώλη και της Αφροδίτης,
όταν τους πέτυχα μαζί, έξω από το καμαρίνι τους, κάποια ανύποπτη στιγμή και μ’ αυτό
θα κλείσω. Δυο «ιστοριούλες»
Ήταν κάποτε ένα επτάχρονο, που ο μπαμπάς του, τού έφερε μια μέρα
στο σπίτι ένα δίσκο. «Μάνος Χατζιδάκις – Νίκος Γκάτσος : Της Γης το Χρυσάφι». Με
το Μανώλη Μητσιά και τη Δήμητρα Γαλάνη. Το παιδάκι έβαλε το δίσκο στο κόκκινο,
φορητό πικάπ με το ενσωματωμένο ηχείο και άρχισε να ακούει. Έως ότου χάλασε το
δίσκο στα αυλάκια της Μικρής Ραλλούς… τόσες χιλιάδες φορές.
Ήταν κάποτε ένας έφηβος, 16-17 χρονών. Είχε ένα Walkman και
μερικές κασέτες. Δύο από αυτές αναγκάστηκε να τις αντικαταστήσει, επειδή τις χάλασε
από το παίξε-παίξε. Η μια ήταν των Cure και η άλλη η «Νυχτερινή Εκπομπή» της
Αφροδίτης Μάνου… τόσες χιλιάδες φορές.
6 σχόλια:
Πόσα μου θύμισες τώρα!!!
Από τα τραγούδια,μέχρι τις κασέτες και τα walkman...
Kαλημερούδιααα...καλή εβδομάδα :)
Aν και με ξεκούφανες..... τσίτα τα γκάζια !
Walkman!!!κασέτες;;;πικάπ;;; μα πόσο γέρος είσαι χαχαχαχα
καλή βδομάδα!
κι αυτα τα τραγούδια θα επιμενουν καιρο, μας εκδικούνται για τα καλα
Οπότε ξέρεις κι εσύ τι σχέση μπορεί να έχει μια κασέτα με ένα στυλό μπικ ε;;;; Αισθάνομαι πολύ τυχερή που ανήκω στη γενιά του walkman και όχι του playstation.
paliokoritso γι'αυτό είμαστε εδώ, για να τα λέμε και να τα θυμίζουμε, ο ένας στον άλλο...
ZouZouna τσίτα και τα γκάζια και οι φωνές!
Nasia είμαι αρκετά γέρος...αλλά αυτά δεν τα λέμε, να μας πάρουν και χαμπάρι τα βρέφη, να μας κοροϊδεύουν!
Άσωτος γιος δε βαριέσαι, όσο θυμόμαστε ακόμα τα λόγια, να τα τραγουδάμε, παίρνουμε το αίμα μας πίσω!
astroneraidoula θες να πεις "δεν έχω μπαταρία και γυρνάω την κασέτα με το bic, για να ξανακούσω άλλη μια φορά τους Alphaville";
Σε λίγα χρόνια θα λέμε τα ίδια για το πλειστέσιω, μιας και θα ξεπεραστεί κι αυτό από κάτι, ενώ εμείς θα είμαστε ακόμα εδώ, για να δοκιμάζουμε κάθε νέα τεχνολογία... πλήρως ξεπερασμένοι, αλλά τυχεροί! (Λέω τώρα εγώ).
Δημοσίευση σχολίου