Όσα παίρνει ο Άι Βασίλης

Υπάρχει αυτή η διαχωριστική γραμμή. Για άλλους νωρίτερα για άλλους αργότερα και για άλλους, ίσως καθόλου.
Στην αρχή, που είμαστε παιδιά, τον περιμένουμε αγωνιωδώς και προσπαθούμε να μείνουμε ξύπνιοι όλη τη νύχτα για να τον δούμε να τρυπώνει και να αφήνει τα παιχνίδια μας κάτω από το δέντρο.
Μετά, μαθαίνουμε την πικρή αλήθεια, πως ο Αι Βασίλης δεν θα έρθει φέτος – ούτε πέρσι είχε έρθει και οι γονείς μας μας δούλευαν κανονικά – αλλά δεν πειράζει, γιατί η μανούλα και ο πατερούλης θα μας φέρουν και φέτος τα δώρα μας. Μπορούμε μάλιστα να πάμε μαζί να τα ψωνίσουμε. Έτσι η λύπη μας βρίσκει την παρηγοριά της.
Αργότερα, πάμε και μόνοι μας να τα αγοράσουμε, με την πάντα αμέριστη υλική υποστήριξη του μπαμπά και της μαμάς.
Εάν είμαστε και κάπως προνοητικοί, κρατάμε και ένα μέρος από το χαρτζιλίκι, το οποίο επιστρέφουμε στον μπαμπά και τη μαμά σε είδος. ( βλέπε παντόφλες, κάλτσες, γάντια ή ό,τι άλλο είναι μικρής και συμβολικής αξίας, ικανό να πει «Δεν σας ξέχασα»).
Ύστερα, έρχεται ο καιρός των φίλων. Πρέπει να θυμηθούμε να πάρουμε και σ’ αυτούς το δωράκι που θα τους θυμίζει το φιλαράκι τους. Ακόμη μια περικοπή του χαρτζιλικιού… και αν μέσα στους φίλους περιλαμβάνεται και Ο Φίλος (Η Φίλη) τότε μάλλον το δικό μας το δωράκι αρχίζει να μοιάζει κι αυτό συμβολικό.
Χαλάλι όμως, γιατί σαν τους φίλους…
Καλύτερα κι από τους φίλους! Τώρα έχουμε δική μας οικογένεια! Και κάτι φιλαράκια που τους είχαμε κολλητούς και που μόλις παντρευτήκαμε την έκαναν με μικρά πηδηματάκια, μήπως κάνουμε κανα μωρό και τους αναγκάσουμε σε baby sitting, ή ό,τι άλλο διαστροφικό πέρασε από το μυαλό τους, να θυμηθούμε κάποτε να τους ζητήσουμε ΟΛΑ τα χριστουγεννιάτικα δωράκια πίσω. Να μας τα επιστρέψουν μαζί με την χαρά που κάναμε όταν τους τα δώσαμε, γιατί κι αυτή δική μας είναι.
Αλλά αυτά είναι πια πολύ πίσω και τώρα πρέπει να κάνουμε τον Αι Βασίλη το Σάββατο, γιατί καλέσαμε όλα τα παιδάκια από τον παιδικό σταθμό και έχουμε πάρτυ και ομαδικό στολισμό του χριστουγεννιάτικου δέντρου στο σπίτι μας. Και η κινέζικη στολή Αι Βασίλη, από το μαγαζί με τα παιχνίδια, που αγοράσαμε προχτές, μας πέφτει λίγο μεγάλη, (χοχοχο) αλλά αυτή η ιδέα των γιαγιάδων με το μαξιλαράκι του καναπέ για κοιλιά έσωσε την κατάσταση.
Τώρα, πρέπει να κάνουμε εμείς όλα τα δώρα. Τώρα είμαστε από την άλλη μεριά της διαχωριστικής γραμμής. Τώρα δεν φέρνει ο Αι Βασίλης. Τώρα παίρνει ο Αι Βασίλης.
Πάντως, την Πρωτοχρονιά φέτος, εγώ θα αφήσω ένα κομμάτι κέικ και ένα ποτήρι γάλα, «Για τον Αι Βασίλη» θα πω στο γιο μου και αργά τη νύχτα, θα σηκωθώ και θα τα απολαύσω μόνος μου, μπροστά στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, φορώντας τη γνωστή στολή. Το δικαιούμαι. Δεν το δικαιούμαι; Πες μου Αι Βασίλη…

Εσάς τι σας πήρε ο Αι Βασίλης;