Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Πρωτομαγιάτικα ξεκλειδώματα


Ωραία περάσαμε την Πρωτομαγιά. Τελικά, σε πισίνα καταλήξαμε, αλλά σπιτική, όχι ξενοδοχείου. 
Καλύτερα απ' ότι προγραμματίζαμε.
Κολυμπήσαμε, ηλιοθεραπευτήκαμε, παίξαμε. Απ’ όλα.
Έφαγα και κάτι σουβλάκια (απ’ όλα), σε μέγεθος jumbo 747!

Βέβαια, η μέρα ξεκίνησε λίγο περίεργα, όταν χτύπησε το τηλέφωνό μου και μια άγνωστη αντρική φωνή, η οποία όμως γνώριζε το ονοματεπώνυμό μου, με πληροφόρησε πως η πεθερά μου είχε κλειδωθεί στο μπαλκόνι του σπιτιού της και πως, αυτή η φωνή ήταν ο κύριος που έμενε στο απέναντι μπαλκόνι. Άκουσε λοιπόν ο άνθρωπος την πεθερά μου και βγήκε να δει ποια είναι αυτή η φωνή που του φωνάζει (δεν είμαι εγώ δεν είμαι εγώ, όπως λέει και η Μαρινέλα). Αφού λοιπόν, είπαν τα τυπικά «Τι κάνετε, πώς είστε, τα παιδιά καλά;» και ο άνθρωπος διαπίστωσε πως η πεθερά μου δεν ήθελε :

Α) Να πέσει από το μπαλκόνι
Β) Να πηδήξει στο δικό του
Γ) Να μείνει για πάντα στο δικό της και να γίνει η αποκλειστική μπαλκονική του συνομιλήτρια,
αποφάσισε να τη βοηθήσει. 

Πώς; Απλό, όσο ένα τηλεφώνημα!

Η πεθερά μου, του φώναζε ένα -  ένα τα ψηφία του τηλεφωνικού μου αριθμού κι εκείνος τα πληκτρολογούσε στη συσκευή του. Ενδεχομένως αργότερα, θα μπορούσαν να με καλέσουν στο παραπάνω νούμερο και άλλοι γείτονες της πεθεράς μου, οι οποίοι είχαν ευκρινώς ακούσει τον τηλεφωνικό μου αριθμό να αντιλαλεί, για να με ρωτήσουν για τις εξελίξεις ή τι κάνω, πώς περνάω ή απλά να γελάσουν ξεδιάντροπα, μπροστά στα τηλεφωνικά μου μούτρα, με αυτά που μου συμβαίνουν, πρωτομαγιάτικο! Όμως αυτό δεν έγινε.

Τέλος πάντων πήγα και την ξεκλείδωσα, κάνοντας διάφορες ταρζανιές, που μόνο πλήξη θα μπορούσαν να σας προκαλέσουν.

Μετά ευχηθήκαμε ο ένας στο άλλο καλό μήνα. Γελάσαμε, γιατί θυμηθήκαμε  την άλλη φορά, που είχε κλειδωθεί μέσα στην κουζίνα (;) και συνέχισα την πρωτομαγιάτικη μέρα μου, με ένα σφίξιμο στην καρδιά για το τι θα επακολουθήσει…

Ευτυχώς, η εξέλιξη μας αποζημίωσε.

Γυρίσαμε σπίτι αρκετά αργά, ώστε να μην έχουμε ξυπνημό την επόμενη μέρα.

Highlight : Το παπάκι - gadget 
της φωτογραφίας, 
που κολυμπάει στην 
πισίνα, είναι ραδιόφωνο!

7 σχόλια:

Unknown είπε...

Άντε και στην τουαλέτα τώρα!

(Δεν μπορείς να πεις όμως, η ζωή σου είναι όλο εκπλήξεις. Δεν πλήττεις ποτέ!)

Tremens είπε...

Μια χαρά τη βρίσκω την πεθερά, τώρα πως τα καταφέρνει να κλειδώνεται σε άσχετα μέρη, αυτό είναι ένα προσόν! Ειδικά εκείνο στην κουζίνα μου δημιουργεί σκέψεις!

Καλό μήνα φίλε μου, όμορφο καλοκαίρι να ρθει

kariatida62 είπε...

Kαλά το τηλέφωνο του γαμπρού κάλεσε η πεθερά και όχι της κόρης?!?!
Θάπρεπει να σου έχει μεγάλη αδυναμία..! χαχαχα

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...

Μήπως το κάνει επίτηδες, για να τσεκάρει τις αντοχές σου, για αργότερα που θα γίνει μεγαλύτερης ηλικίας;;;; χαχαχα!
Καλή εβδομάδα!!!!

Ανώνυμος είπε...

Αποζημίωση όμως τα σουβλάκια και η πισίνα...Αυτή είναι τύχη....και η πεθερά σου έχει λατρεία...αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερη τύχη...καλημέρα! :-)

dimiscon είπε...

Kueen: Πλησιάζει και η μέρα της τουαλέτας (για να μην νομίζουμε πως ζούμε τη μέρα της μαρμότας).
Tremens: Μια μέρα θα σας διηγηθώ κι αυτό της κουζίνας... Η ζώνη του λυκόφωτος!
Kariatida62: Μόνο το δικό μου τηλέφωνο θυμάται απ'έξω και της αδελφής της, ετών 84. Τι πιθανότητες έχω;
stavroulazerva: Είναι ήδη μεγαλύτερης ηλικίας (οι αντοχές μου). Χαχαχα...
mplampla: Αφού βρίσκομαι πάλι σ'αυτό το σπίτι σήμερα, θα δοκιμάσω το εγχείρημα "jumbo souvlaki by the pool"!

Summertime Blues είπε...

παπάκι σούπερ!
ήρθα να φέρω μήνυμα.

κάνε ανάρτηση και γράψε ΟΧΙ!!
Όχι, Η παλιά διεπαφή του Blogger να ΜΗΝ καταργηθεί τους επόμενους μήνες.