Χρυσή Αυγουλιήδου

Δεν ξέρω τι έχει πάθει ο καθείς τον τελευταίο καιρό και θέλει να με εκνευρίζει. 

Από τη μια κάτι "ακροδεξιά" που κάνουν διαδηλώσεις σε θέατρα. 

Από την άλλη κάτι τραγουδιάρηδες που κάνουν επίσης δηλώσεις «σκέτα λουλούδια».

Θα μου πεις, με κάτι τέτοια δεν θα ασχοληθώ. Ακροδεξιά μυαλά, που ακομπλεξάριστα δέρνουν διακεκριμένα (προς το παρόν) και αδιάκριτα (προς το μέλλον). 

Λαϊκά πρώην παιδιά, που ασχολήθηκαν με το τραγούδι και μετετράπησαν σε Θεούς (κάνε το σταυρό σου, για να σου τραγουδήσω καμιά nota).

Ή ακόμα και κάποιοι άλλοι που, με σημαία το Χριστό, θα κοπανήσουν, αλλόφρονες όντες, στο κεφάλι αλλοθρήσκων, ψηφιακά μέσα αναπαραγωγής ήχου, λαθραία φτιαγμένα, σε κινεζικά κομπιούτερ!

Είπα μια να μη μιλήσω, δυο να μη γράψω τίποτε, τρεις και την κακή μου  μέρα… Κι έπεσα να κοιμηθώ. Σα γιατρικό. Για να ηρεμήσω.

Τότε ήταν που είδα όνειρο. Προφητικό! Αλλούτερο. Σουρεάλ!

Ήμουν μπροστά από ένα θέατρο και έπαιζε, λέει μιούζικαλ :

«Ο Τζακ και ο Φασολάκης : Ένας γάμος που δεν έπρεπε να γίνει». 

Και περνάει έξω από το θέατρο η Λουκά, αγκαζέ με μια συγγραφέα, που κάτι μου θύμιζε, κάτι μου θύμιζε. Και κρατάγανε πανό και φωνάζανε. 

Άλλα  φώναζε η μια, άλλα φώναζε η άλλη. Και το πανό της συγγραφέως ήταν πιο πάνω από το πανό της Λουκά και ξαφνικά άρχισε να τη βαράει με το πανό, όχι τη Λουκά, μια άλλη βάραγε που βγήκε από μια δανειστική βιβλιοθήκη και κράταγε λέει, το καινούριο βιβλίο της συγγραφέως, που είχε πάρει Νόμπελ(!) Η συγγραφεύς, όχι η Λουκά!

Και φώναζε η συγγραφεύς «Ασ’ το κάτω το δανεικό, να πάρεις δικό σου. Που πάτε στις βιβλιοθήκες και διαβάζετε τα βιβλία μου, τα καινούρια. Τα παλιά να διαβάζετε. Των αλλονών. Του Σάλιντζερ! Τα καινούρια κάνουν λεφτά.» και δωσ’ του βάραγε με το πανό και δεν μπορούσα να διαβάσω τι έγραφε πάνω στο πανό. Μόνο της Λουκά διάβασα που έλεγε «Μην πετάτε γαρύφαλλα στον αετό».

Και ξαφνικά, αλλάζει το σκηνικό και είναι η συγγραφεύς, σε μια εξωτική παραλία κάπου στον Ειρηνικό, με μαγιό και διάφανο παρεό  και πίνει Πίνα Κολάδα και κλαίει και φωνάζει πως της κλέβουμε τα δικαιώματα από μέσα απ’ το βρακί και τα βάζουμε στη μέση και τα τρώμε και αυτηνής δεν της δίνουμε. Και αυτή πεινάει γιατί η Πίνα Κολάδα φέρνει πείνα και «άμα είναι έτσι, θα πάω κι εγώ να κάνω λίφτινγκ και κούρα σφυρήλατης γάμπας και δε θα σας μιλάω και προπάντων ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΓΡΑΦΩ!»

Και έρχεται ένα δωδεκαμελές μπαλέτο από μαυροφορεμένες που χόρευαν ζεϊμπέκικο με πουέντ και μπροστά, αυτή η συγγραφεύς, είχε προλάβει και είχε βάλει μαύρο μίνι και ασορτί μακρύ μαντήλι και τραγούδαγε : «Άνοιξεεεεεεεεε ……» κάτι ν’ ανοίξει ... και μετά δεν άκουσα τι ήθελε να ανοίξει, γιατί άνοιξε μια τηλεόραση και φώναζε «Είμαι η Μπρι από τις νοικοκυρές σε απόγνωση και είμαι σε απόγνωση». Και άνοιξε λέει τότε κι η σελίδα της στο facebook και την είδα! 

Η Μπρι ήταν η συγγραφεύς των ονείρων μου!

Ακόμη δεν έχω ξυπνήσει...

http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/33217