Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Ω! Ω! Ω! Ω! Όμορφη Θεσσαλονίκη!



Σαββατοκύριακο – αστραπή στη Θεσσαλονίκη.

Επτά και τέταρτο το πρωί του Σαββάτου, έφευγε το «γρήγορο» τρένο.
Ξυπνήσαμε από τις πέντε. Άσε που δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε το βράδυ.
Τέλος πάντων, στις επτά είχαμε φτάσει στο σταθμό, με τις τσάντες υπό μάλης και οι τρεις και με μια νύστα, να διακρίνεται στο βάθος του ματιού.

Σε όλη τη διαδρομή δεν κάτσαμε στιγμή. Πάνω – κάτω, με τρελό ενθουσιασμό ο γιος μου, εγώ πάλι όχι, τρέχαμε και βγάζαμε φωτογραφίες. Η γυναίκα μου όλο ρώταγε πού θα σταματήσουμε, για να κάνει τσιγάρο. Ευτυχώς στο Δομοκό και τσιγάρο κάναμε και μηχανή αλλάξαμε, ώστε να γίνει κι ένα νταϊντούι  και έτσι όλοι ευχαριστηθήκαμε!

Αφού φτάσαμε, μετά από πεντέμισι ώρες, αισθανόμουν πως είχα πάει περπατώντας, μιας και όντως περπατούσα τα βαγόνια για σχεδόν όλη τη διαδρομή.
Γρήγορα, γρήγορα, πήραμε το ταξί και τρέξαμε, πού αλλού, στο μαγαζί με τις μακέτες τρένων. Πήραμε δώρο βαγόνια, μιας και είχε το παιδί μου τη γιορτή του και γυρίσαμε στο κέντρο για να πάμε στο ξενοδοχείο. Αφήσαμε τα πράγματα και βουρ για φαγητό. 
Φάγαμε τον κόσμο όλο, πήγαμε και βόλτα να πέσει το φούσκωμα και βρεθήκαμε το σούρουπο να «γυρίζουμε» πάνω στον πύργο του ΟΤΕ, πίνοντας εσπρεσάκι και χαζεύοντας τα πρώτα φώτα της νύχτας.


Κουρασμένοι (και γεμάτοι γλυκά από τον Αγαπητό) πήραμε την Εγνατία και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, όπου μας περίμενε υδρομασάζ!
Η διαδρομή προς το δωμάτιο, μετά το υδρομασάζ, που ήταν στο υπόγειο, ήταν «δύσκολη». Τόσο είχαμε κουραστεί και χαλαρώσει...
Τα γλυκά φαγώθηκαν πάνω στο κρεβάτι, αλλά δεν μπόρεσαν καθόλου να μας τονώσουν. Κοιμηθήκαμε αυτομάτως σαν τα τρία γουρουνάκια…
Το πρωί επισκεφτήκαμε το Λευκό Πύργο (από πύργο σε πύργο) και μετά προέκυψε συνάντηση με παλιούς συμφοιτητές, όπου γελάσαμε όσο δεν έπαιρνε άλλο (ψέματα, εάν είχαμε κι άλλο χρόνο θα γελούσαμε κι άλλο. Προσωπικά, ακόμα γελάω).

Το τρένο έφυγε στις έξη το απόγευμα και μας πήγε στην Αθήνα «γεμάτους», παρ’ όλο το «σύντομο» της επίσκεψης.

Υποσχεθήκαμε σε όλους και πιο πολύ σους εαυτούς μας, να το επαναλάβουμε συντόμως.

Στέλνω πολλά φιλιά στην Κατερίνα, που γιόρταζε, στη Ματίνα και φυσικά στη Γιάννα που το οργάνωσε και μου το ’κανε έκπληξη…

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Aυτά είναι τα ωραία!!!Το ίδιο έκανα πριν 1 μήνα περίπου...κι εγώ Θεσσαλονίκη για να δώ παλιούς φίλους και συμφοιτητές...δεν ήθελα να φύγω...Άσε τα τρίγωνα που καταβρόχθισα από τη λαχτάρα που είχα τόσα χρόνια...!
Με το καλό σου εύχομαι να το επαναλάβεις...και σε μένα το ίδιο εύχομαι μη σου πω...καλημέρες :)

Unknown είπε...

Δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα απο ένα ταξίδι. Και ας είναι αστραπή, και ας είναι στον πιό κοντινό προορισμό. Σημασία έχει να έχεις την καλύτερη παρέα να σε συντροφεύσει (με όποια κριτήρια θέτει ο καθένας μας). Σου εύχομαι να το επαναλάβεις σύντομα. Την καλημέρα μου!

Tremens είπε...

Αχ ήρθες βρε στα μέρη μας και δεν πήρες ένα τηλέφωνο να σε πάω για σουτζουκάκια άπαιχτα και light, (τα σουτζουκάκια τους είναι τα δικά μας τα κεμπάπ, μη φανταστείς)!

Περάσατε τέλεια ε; Αχ αυτή η πόλη (αύριο πάω εγώ, εχω 5 ολόκληρε μέρες να πάω!

ΥΓ Ο Δομοκός είναι σωτήριος!

dimiscon είπε...

bremelaxrinaki-paliokoritso Το τρίπτυχο Θεσσαλονίκη-συμφοιτητές-φαγητό-γλυκά-ξενύχτια-ποτά, το οποίο, τώρα που το ξαναμετρώ, μάλλον ΔΕΝ είναι ακριβώς τρίπτυχο, πολύ μου απευθύνεται.
Meli Kanella Έχεις δίκιο. Όπου και να πας είναι μια ανανέωση. Εύχομαι σε όλους μας να κάνουμε ταξιδάκια, συχνά!
tremens Μόλις γυρίσεις, φέρε μου στο ταπεράκι. Θα σε περιμένω στο σταθμό Λαρίσης, με χρυσό μαχαιροπίρουνο. Ζηλεύω για τις πέντε μέρες, μη νομίζεις...

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Ζηλεύω!!!!

Λατρεύω την Σαλονίκη!!!!

dimiscon είπε...

ΠΑΥΛΟΣ Κι εγώ...

ZouZouna είπε...

Δεν την λατρεύω, δεν την αγαπώ καν.
αλλά αυτό με τους συμφοιτητές το χαμόγελο, δεν τ' αλλάζω με τίποτα.
Αυτές οι συναντήσεις, αχ, αυτές οι συναντήσεις!

balanced girl...not είπε...

Δεν εχω πάει ποτέ και θέλω τοοόσο πολύ...

dimiscon είπε...

ZouZouna Πάντοτε έχω περάσει καλά στη Θεσσαλονίκη. Πάντοτε η παρέα με έκανε και περνούσα καλά... Όσο για τις συναντήσεις... Φωνάζαμε στη μέση της Εγνατίας!

balanced girl...not είσαι μικρή ακόμα! Θα πας!

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...

Εμένα πάλι όταν κατεβαίνω από τη Δράμα μου θυμίζει αρκετά την Αθήνα.... Ξέρεις τώρα κίνηση, κόσμος, μαγαζιά...... Εντάξει δεν έχει καμιά σχέση..... αλλά αν συνηθίσεις την μικρότερη πόλη η μεγάλη σου φαίνεται τεράστια..... Στην Αθήνα το ’κοψα, δεν κατεβαίνω καθόλου κι ας μου λείπει το πατρικό μου και οι δικοί μου..... Προτιμώ να τους βλέπω να ’ρχονται...
Πάντως όπως και να το κάνεις, πάντα τέτοια ταξίδια είναι όμορφα.
Να είστε καλά!!!!! Καλό βράδυ και καλές γιορτές!!!!

dimiscon είπε...

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΖΕΡΒΑ Πολύ θα ήθελα να πάω και μια Δράμα, τώρα που το λέμε!
Έχεις μια περίεργη διάθεση εσύ, σε διάβασα απόψε...
Να 'σαι καλά.

Μαίρη (Ginger) είπε...

ΑΓΑΠΩ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ γιά την ακρίβεια

ΛΑΤΡΕΥΩ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ κάποτε κι όλας

ΕΡΩΤΕΥΘΗΚΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ γενικώς θρέθω τα αντίθετα αισθήματα που θρέφω γιά την Αθήνα μή σου πω και γιά τους Αθηναίους χα χα χα

Δυστυχώς δεν την βλέπω συχνά πιά γιατί την διασχίζουμε βράδυ όταν κατεβαίνουμε Ελλάδα... Καλό Σαββατοκύριακο !

AnD είπε...

χααχχα
Όταν άνοιξα την Τέταρτη φωτογραφία λέω, κάπου εδώ θα με δω. Καθόμουν ακριβώς εκεί στις τσιμεντένιες γλάστρες που έβγαλες. Από κει τράβηξα τις φωτογραφίες οπως θα κατάλαβες. Με διαφορά λίγων ωρών λοιπόν ήμασταν εκεί.. Υπέροχο...!
Ωραίες αυτές οι συνευρέσεις, ωραία και τα ταξίδια. Να μη βαριέστε ποτέ και να κάνετε συχνά τέτοιες εκδρομούλες.

Καλημέρα!

marronblogger είπε...

Που είναι αυτό το καφέ που έχει το favicon μου στον τοίχο, να πάω να κατασκηνώσω να το κοιτάω;