Λοιπόν χτες, ο γιος μου κι εγώ περάσαμε κα-τα-πλη-κτι-κά στο Badminton, που πήγαμε και είδαμε τους... ΑΒΒΑ!Συχωρεμένοι, θα μου πείτε, πού τα βρήκατε τα φαντάσματα.
Πράγματι κι εγώ διατηρούσα κάποιες επιφυλάξεις για το τι θα μας συμβεί, αλλά ήταν πάρα πολύ ωραία.
Τραγουδήσαμε, χορέψαμε και βραχνιάσαμε από τις φωνές.
Όλο το θέατρο είχε σηκωθεί όρθιο. Δεν περίμενα πως μια μουσική παράσταση, θα μετατρεπόταν σε συναυλία.
Αυτό όμως που με εντυπωσίασε, ήταν πως το κοινό δεν αποτελούνταν μόνο από γέρους της ηλικίας μου, παρέα με τα ανήλικα βλαστάρια μας. Υπήρχαν πολλοί νέοι σε ηλικία, που σίγουρα είχαν γεννηθεί μετά τη διάλυση του συγκροτήματος.
Θυμήθηκα κι εγώ τα νιάτα μου, που ήμουν 10-12 χρονών ABBAmaniac (λέμε τώρα)...
Καταραμένο εβδομήντα! Ποτέ δε θα πεθάνεις!
5 σχόλια:
λατρεύουμε ΑΒΒΑ και τα 70ς.
Όταν ήμουν πιτσιρίκα, το μόνο τραγούδι που άκουγα συνέχεια ήταν το money money money....Πότε πέρασαν κοντά σαράντα χρόνια από τότε.... ούτε κατάλαβα....
Χαίρομαι πάντως που πέρασες καλά!!!!
Καλή εβδομάδα!!!!
Ένα πράγμα που πραγματικά ζηλεύω του να ζει κανείς στην Αθήνα είναι αυτό. Να τώρα από τον καναπέ του σπιτιού σου, βρίσκεσαι στους ΑΒΒΑ σε λίγη ώρα! Ακόμα κι αν το μάθεις τελευταία στιγμή. Ναι, ζηλεύω. Μην αυτοαποκαλείσαι γέρος, δεν κάνει καλό στην ψυχολογία.
Mahler76: Πάντα. Χαίρομαι που συμφωνούμε.
stavroulazerva : Money money! όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο πιο πολύ το εκτιμώ! Ε! όχι όμως και σαράντα χρόνια. Δες το σχόλιο της Tallulah! Με μαλώνει που λέω πως είμαι γέρος!
Tallulah: Πολλές φορές, οι φίλοι μας από την επαρχία, κάνουν μέσα σε ένα ΣΚ στην Αθήνα, όλα όσα κάνουμε εμείς σε μια σεζόν. Εμείς απλά παραμένουμε στον καναπέ!
Γι'αυτό κι εγώ θα έρθω για καμμιά δεκαριά μέρες να κάνω όσα θα έκανα σε 2 χρόνια. Και αρχίζει και η ηλιοφάνεια....Ρουφήξτε όσο πιο πολύ Βιταμίνη D μπορείτε!!
Δημοσίευση σχολίου