Απονομή Πιστοποιητικού Ηλιθιότητας

Αγαπητοί φίλοι και συνδαιτυμόνες! Στο σημερινό μου γραφτικό, θα μου αποδώσω το πεδιγρί του απολύτως ηλιθίου ανθρώπου(;) 

Το δε τούτον πεδιγρί, θα το αποδεχτώ και θα το βουλώσω κιόλας. Είμαι δε, τόσο θυμωμένος με τον ηλίθιο εαυτό μου, που εύχομαι να ήμουν  ακόμα ηλιθιότερος, ώστε να μην  μπορέσω να καταλάβω πως είμαι ΤΟΣΟ ηλίθιος!

Φυτό! Να ήμουν φυτό, παρά αυτά που ακούν τα αυτιά μου κάθε ημέρα.

Σκάνδαλα! Σκάνδαλα σκάνε δις ημερησίως, εν προ μεσημβρινού γεύματος και εν προ νυκτερινής κατακλίσεως.

Στο ΙΚΑ λέει, κομπίνες και εκατομμύρια που διέφευγαν, λόγω και μη επαρκούς μηχανοργάνωσης!

Στα Υπουργεία, λέει κομπίνες και μίζες. Πράγματα που αναμασούσαμε στις κουβέντες μας για χρόνια, τώρα έγιναν ξαφνικά σκάνδαλα.

Ως εδώ, καλά. Κάναμε και τους έκπληκτους, ακούσαμε και τα δυσθεώρητα ποσά, μάθαμε και πως :

Υπάλληλοι Υπουργείων Ανάπτυξης(;) παρασύρονται σε ραντεβού στο δρόμο, με σακούλες αγνώστου περιεχομένου (γιατί καλέ μου υπάλληλε, κλείνεις ραντεβού, με σακούλα, στο δρόμο; Δεν ξέρεις πως οι σακούλες έχουν πονηρέψει στις μέρες μας και ζητούν εκδίκηση;)

Υπάλληλοι του ΙΚΑ κολυμπούν σε ιδιωτικές πισίνες, γεμάτες χάπια και αναπηρικές συντάξεις.

Γιατροί φακελώνονταν (Θου Κύριε, ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα, που έλεγε και ο Πορτοκάλογλου) και έπειτα επέστρεψαν στην εργασία τους ωσάν να μη συνέβαινε τίποτε. Διότι δεν συνέβαινε. Ενόσω έλλειπαν, συνάδελφοί τους είχαν αναλάβει να διεκπεραιώσουν το έργο του απόντος. Δεν πήγαινε χαμένο το φεκαλάκι.

ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ. Δεν μπορώ να το πω. Δεν μπορώ. Θα το πω όμως. Γιατί, αν δεν το πω, πώς θα συνεχίσω το γραφτικό; Πώς θα με δικαιώσετε, για το πεδιγρί;

«Το μαχαίρι θα φτάσει ως το κόκαλο!»

Τι ήταν αυτό, Παναγία μου! Τι άκουσαν τα αυτιά μου, πάλι; Γιατί, Θεέ του νευροφυτικού παραληρήματος και της γκρίζας σεκόγιας, να συμβαίνει αυτό σε μένα;

Έπαθα φλας μπακ. Το λιγοστό, ομολογουμένως, μυαλό μου πετάχτηκε πίσω σε προηγούμενα χρόνια που ερχόταν προεκλογική περίοδος και γινότανε το σώσε!

Η κυβέρνηση ανακάλυπτε ράμματα για γούνες και γουνάκια. Τα δελτία ειδήσεων βούιζαν σαν το μελίσσι, που προκομμένο και ακάματο, γυρίζει από άνθος σε άνθος και μαζεύει το πολύτιμο νέκταρ (καλολογικό στοιχείο).

Οι γιατροί έπαιρναν το φακελάκι τους και πήγαιναν σπίτι, ντροπιασμένοι, για να επιστρέψουν δυο χρόνια μετά, κάτι χοντροί έκαναν απόπειρες αυτοκτονίας και μετά επέστρεφαν αδύνατοι και πολλά άλλα.

Μπράβο στην Κυβέρνηση, φωνάζαμε όλοι. Ήρθε ο καιρός της κάθαρσης και του αποκεκαλυμμένου  κοκάλου!

Κανένας θεός όμως δε με άκουσε. Παρά μόνο η συμπαθής μου εκφωνήτρια ειδήσεων, συνέχιζε τις αποκαλύψεις της, με τρομώδη στόμφο.

Έκλεισα την τηλεόραση και έμεινα μόνος με τον ηλίθιο εαυτό μου, να σκέφτομαι ποιος είναι ο πιο καλός τρόπος να με τιμωρήσω επιβραβεύσω. 

Κατασκεύασα λοιπόν το πεδιγρί του απολύτως ηλιθίου και μου το πρόσφερα, σε σεμνή τελετή, πάνω σε μια κόκκινη κουρελού, που προσδίδει και πρεστίζ.

Θυμίστε μου, την επόμενη φορά που θα αποκαλυφθεί (προεκλογικό) σκάνδαλο, να μου αποδώσω άλλο ένα πιστοποιητικό.

Παραθέτω το περί ου ο λόγος