Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Οριζόντια Εικόνα


Αμμουδιά του Χειμώνα. 

Το νερό σου σιωπηλό, ξέχασε τις καλοκαιρινές φωνές. Ηρέμησε. Σκούρυνε. 
Τίποτε γαλάζιο δε μαρτυρά τον ήλιο σου.

Αμμουδιά, χωρίς γυμνά πόδια, να σε πατάνε και να καίγονται. 


Να καις και να καίγεσαι.  

Να κρυώνεις στον ξερό αέρα, τώρα. 

Τώρα τα βότσαλά σου, περιμένουν το επόμενο κύμα που θα τ'αρπάξει μέσα.

“Κάποιος θα τα ξαναβγάλει, το επόμενο καλοκαίρι”, απαντώ στο νερό...

Κοιτάζω μακρυά, το Απέναντι Μέρος που το λέω “Σπίτι του Καλοκαιριού”. Θα είμαι εκεί. Σε λίγο.


Ακούγονται οι φωνές των ερωδιών, που ξεχάστηκαν στη λιμνοθάλασσα.  
Δεκέμβρη μήνα έχουμε, ή μήπως όχι; 

Τρέχουμε να τους δούμε.
Τρέχουν να φύγουν.
Τα πόδια τους, ραγίζουν τα νερά.
Χώνω το ξύλο βαθιά, στη λάσπη. Αναταράσσω το βυθό. 
Τι υπάρχει από κάτω; τι υπάρχει παρακάτω;
Ένας ερωδιός ξεκόβει και με παρακολουθεί. 
Σαν να ξέρει. 
Ξέρει...

Αμμουδιά του χειμώνα, που ακούς και μετράς.
Ντροπαλά σε δείχνει ένας κίτρινος ήλιος. Κίτρινα δάχτυλα μέσα από γκρίζα σύννεφα.
Απόγευμα. Το ρολόι τρέχει πιο γρήγορα αυτήν την ώρα, αυτήν την εποχή. Βιάζεται να πάει στη νύχτα.
Χειμώνας.
ΥΓ Είναι αυτός ο στίχος, που τραγουδάει το μυαλό μου, μέρες τώρα. Είναι κι αυτή η τυχαία συνάντηση που είχα με τη Νικολακοπούλου και αυτά που είπαμε. Κάτι δεν ήταν τελικά και τόσο τυχαίο...  

6 σχόλια:

balanced girl...not είπε...

Τι υπεροχο, ζωντανο κειμενο ειναι αυτο;;;

Tremens είπε...

Υπέροχο, αγαπημένο...

dimiscon είπε...

Ευχαριστώ πολύ balanced girl...not και tremens

Nasia είπε...

πολύ όμορφο!δεν το ήξερα...τώρα το κόλλησα κι εγώ!!!
καλά Χριστούγεννα!!!!

ασωτος γιος είπε...

τι ομορφο κειμενο
τι ηρεμια..

dimiscon είπε...

Nasia Κολλάει εύκιλα, μάλλον...
ασωτος γιος Θα 'πρεπε να ήσουν εκεί, για να το νιώσεις. Μαγικό.