"Αμφιβάλλω εάν υπάρχει ιός", είπε η κυρία Λουλάκη, στις φίλες της, την κυρία Λουλακάκη και Λουλακίδου, γυρνώντας από την εκκλησία. Δεν ξέρω κανέναν, γνωστό ή συγγενή, που να έχει αρρωστήσει.
Τον Θεό, τον Χριστό και την Παναγία, τους είχε συναντήσει προηγουμένως. Στην εκκλησία. Κι εκείνοι πάντως, δεν τη διαφώτισαν σχετικά. Εξάλλου, ήταν σύντομη η συνομιλία. Περιορίστηκε σε ένα απλό "γεια". Αλλά, είναι απολύτως βεβαία πως υπάρχουν. Κι όχι μόνο αυτοί. Στρατιές Αγίων και Αγγέλων. Ζουν επάνω, στους ουρανούς. Τους επικαλείται για να ζητήσει χάρες, αναφορικά με το ποιος κάνει τι. Τους ξέρει όλους, ανάλογα με την ιδιότητα του καθενός, ώστε να ζητήσει την κατάλληλη χάρη, από τον κατάλληλο Άγιο. Μην μπερδευόμαστε. Και μόλις της γίνει η χάρη, ανάβει λαμπάδα. Ίσα με το μπόι του ενδιαφερομένου. Κι αν δε γίνει η χάρη, τα βάζει με τον Άγιο και κλαίει και χτυπιέται και μετανοιωμένη εξομολογείται και διατρανώνει την πίστη της και όλο λέει σε όλους, πόσο πολύ πιστεύει.
Η πίστη της είναι πολύ δυνατή.
Γι' αυτό θέλει σημάδια: Να ανοίγουν οι ουρανοί, να πέφτει πύρινη βροχή, να σχίζεται το καταπέτασμα.
Να αρρωσταίνουν γνωστοί, φίλοι και συγγενείς της από τον ιό. Όχι κοντινοί. Μακρινοί συγγενείς της.
Η κυρία Λουλάκη, καλό θα είναι να αρρωστήσει η ίδια και όχι κάποιος γνωστός ή συγγενής της (τι φταίνε οι άνθρωποι) για να πειστεί πως υπάρχει Θεός, συγγνώμη, ιός ήθελα να γράψω. Γιατί Θεός, ξέρει πως υπάρχει. Και την αγαπάει. Και δεν της έχει φέρει τον ιό στην πόρτα, κυρία Λουλάκη, βοήθειά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου